ÉÉN OPDRACHT, VEEL OPLOSSINGEN

Niet stoppen bij het eerste idee maar blijven associëren en uitproberen om zoveel mogelijk alternatieven te ontdekken. Want uit meerdere ideeën kan je conclusies trekken en zien wat werkt of niet werkt.

De aanmoediging ‘experimenteer maar’ leidt echter niet noodzakelijk tot spontaan divergent denken en handelen. Daarvoor heb je een gerichtere instructie nodig. 

Wat zijn kenmerken van opdrachten die aanzetten tot zoeken naar meerdere mogelijkheden?

• Joke reikt uiteenlopende benaderingen aan die de deelnemers in het moment inspireren om te spelen met een object. De woorden zijn eerst snel te vertalen naar concrete bewegingen maar evolueren gaandeweg naar meer abstracte concepten die een eigen invulling vragen van de deelnemers. De vraag om pas in een tweede stap te variëren in tempo, introduceert op een behapbare manier een extra parameter om mee te experimenteren.

• De opdracht houdt hier een beeldend-technisch probleem voor: hoe kan je de intonatie van een stem verbeelden via typografie? Welk tekenmateriaal gebruik je daarvoor? De opdracht heeft een open einde: verschillende uitkomsten zijn mogelijk, er is geen vastomlijnd antwoord. Door de vraagvorm te gebruiken, toont Karolina dat ze zelf nieuwsgierig is naar de oplossingen.

• De instructie draai aan het instelwiel van je scherpstelling is zo concreet dat je met plezier in het experiment stapt. De probleemstelling onderzoek via de scherptegraad waar de abstractie begint daagt uit tot experimenteren. De opdracht van Jeroen stimuleert een flow waarbij doen en reflecteren elkaar afwisselen.

• Deze opdracht is open en uitnodigend omdat de inspiratie voor onderwerpen uit het eigen leven van de deelnemer mag komen. Fien voedt het verhaal door vragen te stellen in zorgvuldig gekozen verwoording. De instructie heeft een probleemoplossend karakter: experimenteer schrijvend met de grens tussen het abstracte en het menselijke. Het gaat over het zoeken, niet over de oplossing.

• Soms is het kiezen zelf de opdracht. Liesbet daagt deelnemers uit om eigen criteria te bedenken voor een verzameling. Meerdere benaderingen zijn mogelijk, waardoor de fascinaties en eigenheid van de deelnemers naar boven komen.

• De opdracht van Joke vraagt om eerst enkele eigen keuzes te maken. Welke plek zie je voor je? Welk verontrustend bericht hoor je? Die gekozen combinatie geeft houvast, waardoor deelnemers vervolgens gefocust de uitdaging kunnen aangaan om een plek schrijvend te verbeelden. Een (deels) vastgelegd kader biedt vaak meer mogelijkheden dan onbeperkte vrijheid.