Ze omringt zich het liefst met haar stapels boeken en planten. Bij voorkeur neemt ze die zelfs gewoon mee naar het park en trommelt ze daarbij een stel vrienden op met wat lekker eten erbij. En wanneer ze daar niet is, is de kans groot dat je haar in één van de theaterzalen van OPEK vindt tijdens een acteercursus.
/ hoe kwam je bij WISPER terecht?
Toen ik net in Leuven was toegekomen als student, zag ik een flyer in de Letteren-bibliotheek. Het duurde nog even voor ik daar ook effectief iets mee deed, maar gelukkig was de naam WISPER blijven hangen toen ik klaar was om mij in te schrijven voor mijn eerste cursus.
/ wat is een onvergetelijke cursusmoment voor jou?
Het moment vlak vóór we ons zelfgemaakte theaterstuk voor het eerst zouden spelen. De adrenaline maar ook de zenuwen, lieve aanmoedigende woorden overal, vrienden en familie die kwamen kijken. Maar vooral: samen allemaal in hetzelfde fijne schuitje zitten op dat moment.
/ wat vond jij de grootste uitdaging bij WISPER?
De eerste keer naar een cursus te gaan. Ik kende er niemand en wist absoluut niet wat ik moest verwachten. Eens die stap gezet was, liep het allemaal van een leien dakje. Al blijft het verzamelen van een bepaald soort durf wel een terugkerende uitdaging tijdens de acteercursussen.
/ zijn er ook dingen gebeurd die je verrast hebben tijdens de cursus?
Na twee jaar cursus volgen, voelden WISPER en OPEK aan als een tweede thuis waar ik wekelijks over de vloer kwam. Ook met de mensen die ik er leerde kennen, heb ik nog altijd contact. Dat had ik op voorhand niet verwacht! Verder blijft de professionaliteit van de cursussen me zeker ook bij. De theaterdocenten hebben duidelijk heel veel liefde voor het vak en heel veel enthousiasme om samen met de groep iets te creëren. Ik was op voorhand een beetje bang om me maar een "amateur-acteurtje" te voelen, maar dankzij die coaching is dat geen seconde het geval geweest.