Silke Groffy

/ hoe ging de illustratie-bal aan het rollen voor jou?
Tekenen is voor mij altijd al een evidentie geweest, net zoals de levenskeuzes om er steeds meer mee bezig te zijn. In mijn studies en daarbuiten: initiatieven maken en uitwerken maakt daar ook een groot deel van uit. Zo maakte ik in mijn eerste jaar illustratieve vormgeving samen met een vriendin een kinderboek. Dat hebben we zelf gedrukt en gebonden om er uitgeverijen mee af te lopen. Met succes: Verloren sokken en andere problemen kwam uit bij Uitgeverij Vrijdag. Sinds mijn afstuderen is de bal nog altijd aan het rollen en ben ik fulltime bezig met illustreren in verschillende vormen: een volgende boek, lesgeven, tentoonstellingen, verschillende opdrachten. Zolang dat houdbaar blijft, blijf ik het zo doen!

/ hoe voelt het om van cursist naar docent te gaan?
Ergens vind ik het wel jammer dat ik niet meer helemaal zoals vroeger kan ‘onderduiken’ in een groepje cursisten. Maar als cursist heb ik wel ontdekt hoe WISPER in elkaar zit en raakte ik vertrouwd met de methodiek die ik nu als docent zelf toepas. Want die is toch heel anders dan die van een academie. En het is nu ook weer niet zo dat de switch definitief is. Als er een onderwerp is dat mij als tekenaar prikkelt, zal het feit dat ik intussen zelf ook lesgeef, me zeker niet tegenhouden om er weer cursus over te gaan volgen.

/ wat doet het lesgeven met jou als tekenaar?
Als docent moet je – zeker in een beginnerscursus - weer stilstaan bij dingen die je al lang als een evidentie beschouwde. Dat vind ik een goede zaak want het zet me weer aan het nadenken. Door het lesgeven ga ik opnieuw nadrukkelijker naar vormen kijken, materialen in vraag stellen … Ik zet terug bewust de bril op waarmee ik de cursisten vertrouwd wil maken.

/ welke onderwerpen vangen jouw blik wanneer je niet lesgeeft?
Ik heb een breed interesseveld, maar er zit wel een rode draad in: mensen en menselijke situaties vind ik erg boeiend. Ik merk dat ik echt kinderlijk verwonderd kan worden als ik stilsta bij hoe een baby uitgroeit tot een volwassen persoon, of hoe een mens kan evolueren. Of hoe twee personen met andere denkpatronen en persoonlijkheden met elkaar omgaan. Daarbij zijn allerlei innerlijke processen en psychologische aspecten in het spel zijn: ik vind het spannend hoe je die vervolgens vertaalt naar het uiterlijke, het zichtbare van figuren en personages.

/ hoe pak je dat aan, inwendige eigenschappen tekenen?
Voor mij gaat het om focussen en ruis verwijderen uit je beeld. Het is een zoektocht naar de essentie van wat je wil tekenen. De meeste mensen zijn geneigd om in eerste instantie veel te tekenen om veel weer te geven. Terwijl dat minimalistische mij wel aantrekt: hoe kan je met weinig lijnen, weinig materialen, weinig vormen toch datgene weergeven wat je onderwerp precies maakt tot wat het is? Iets waar je volgens mij steeds beter in kan worden door het te oefenen. Ze zeggen altijd dat schrijven schrappen is, maar dat geldt wat mij betreft voor alle kunsten.

/ wat vind jij een uitdaging als docent?
Ik vind het moeilijk wanneer mensen naar een cursus komen met de verwachting van een klassieke tekenopleiding zoals je die aan de academie kan volgen. Dat is niet echt waar het bij WISPER-cursussen om draait. Natuurlijk komt de techniek er ook altijd om het hoekje kijken, maar de nadruk ligt bij WISPER eerder op gevoelsmatige expressie via jouw eigen beeldtaal. Zonder dat het ‘juist’ of een representatieve weergave van de werkelijkheid hoeft te zijn. Omgekeerd is het voor mij ook altijd een hoogtepunt wanneer cursisten die eye-opener doormaken, wanneer ik hen de klik zie maken van “zo kan het dus ook!”.

/ is er een advies dat bij jou is blijven hangen?
Picasso heeft eens gezegd dat je eerst correct moet leren tekenen, om dan vervolgens dat alles te vergeten en gewoon te tekenen als een kind. Daar zit een grote waarheid in voor mij: jezelf toestaan om te vergeten en om gewoon te ‘doen’ is veel makkelijker als je de techniek al beheerst. Ik zou iedereen – maar vooral iedereen die klassiek geschoold is - aanraden om naar WISPER te komen voor die typerende, speelse en onderzoekende manier van tekenen.

/ je begeleidt zowel teken- als illustratiecursussen. Ben je zelf met beide bezig?
Ik vind het onderscheid niet zo relevant. Beeldend kunstenaar zijn heeft meer te maken met sferen, onderwerpen en schrifturen dan met een bepaald medium of materiaal. Ik denk wel dat ik intuïtief eerder vanuit een teken-insteek werk en ik merk ook dat ik constant denk in tekeningen, zelfs als die gedachten niet tot een fysiek tekenwerk leiden. Ik ben ook regelmatig bezig met weven, prikvelden, beeldhouwen. Ik noem dat tekenen zonder te tekenen: natuurlijk levert dat geen getekend beeld op, maar het vertrekt wel altijd vanuit een getekend beeld in mijn hoofd, ook al moet ik bij de uitwerking alles helemaal anders bekijken en opbouwen dan ik met een klassieke tekening zou doen.

/ hoe ziet de cursus van jouw wildste dromen eruit?
Moest het niet zo ecologisch onverantwoord zijn: een wereldreis waar we bij elke stop al tekenend in de natuur, in musea of op straat op zoek gaan naar verhalen en geschiedenis ter plaatse. Om te onderzoeken wat eigen en bepalend is voor een bepaald land, maar ook om zo onze eigen belevingen en verhalen onder de loep nemen. Eigenlijk hoef je daarvoor niet per sé op een vliegtuig te stappen. Het lijkt me bijvoorbeeld even spannend om een gigantische hangar vol te stoppen met de meest uiteenlopende materialen en om daar dan een cursus te laten doorgaan waarbij deelnemers zelf het medium mogen kiezen dat klopt bij wat zij zelf willen vertellen over een gemeenschappelijk thema.