Interview

Peter Mangelschots

Peter Mangelschots is vertaler, journalist en redacteur, maar bij Wisperlingen staat hij wellicht beter bekend onder zijn lyrische alter ego: dichter, schrijver en docent Peter Mangel Schots. Bij Uitgeverij PoëzieCentrum verschenen van hem reeds twee dichtbundels: ‘We zijn er nog allemaal’ (2016) en ‘Synchroonliefde’ (2019). Wij hadden het met hem over de poëzie van het lesgeven.

BLOG | Peter Mangel Schots
© Foto: Stacey Sy

/ wanneer sloeg de vonk over tussen jou en het geschreven woord?
Het stond niet in de sterren geschreven dat ik van schrijven mijn vak van zou maken. In het middelbaar zat ik in de richting Latijn-wiskunde en ook aan de universiteit sloeg ik eerst een wiskundige richting in vooraleer ik dan toch thuiskwam in de studie Germaanse talen.

Mijn nieuwsgierigheid strekt zich uit over vele domeinen, maar op dat brede interesseveld hebben lezen en schrijven toch altijd een bijzondere plek ingenomen. Mijn eerste gedichten schreef ik trouwens tijdens mijn wiskundestudies. En bizar genoeg heb ik tijdens mijn opleiding taalkunde net minder geschreven!

Pas op 30-jarige leeftijd heb ik mijn pen weer van onder het stof gehaald en ben ik gedichten en kortverhalen gaan schrijven, nam ik deel aan wedstrijden, stuurde ik werk naar literaire tijdschriften en kreeg ik uiteindelijk een contract bij het PoëzieCentrum in Gent.

/ hoe zie je de rol van de docent?
Een goeie docent is belangrijk. Ik las als kind wel veel, maar het was pas toen mijn leerkracht Nederlands me in het vijfde middelbaar poëzie aanreikte, dat ik zelf gestimuleerd werd om te schrijven. In mijn geval was het de leraar die het zaadje plantte.

Dat is ook typerend voor hoe ik mijn eigen rol als docent zie: zaadjes planten in plaats van theorie overbrengen. ‘Hoe begin ik aan een gedicht?’, ‘Hoe weet ik wanneer een gedicht af is’, ‘Hoe zorg ik ervoor dat mijn tekst mensen raakt?’: aan het begin van de eerste les krijg ik wel vaker zulke vragen te horen. Als docent bestaat mijn antwoord vooral uit inspireren. Pasklare oplossingen voor die vraagstukken zijn er toch niet. Misschien maar goed ook: schrijven is en blijft een kunst, mag en moet dus om een beetje creatief genie vragen.

/ welke poëziecursus raad je schrijvers met poëtische ambitie aan?
‘Van gedachten naar gedichten’ is de ideale startcursus voor dichters. Er is eigenlijk geen instapdrempel, iedereen die poëzie schrijft of ervan droomt is welkom. Je krijgt er een basis mee en zit samen met heel uiteenlopende mensen. Nadien kan je doorstromen naar de vervolgcursus ‘De Dichters’, waar inspiratie en feedback centraal staan.

/ wat is jouw gouden tip voor startende schrijvers en dichters?
Als interviewer stelde ik ooit zelf deze vraag aan Bernard De Wulf. In zijn antwoord kan ik me nog steeds helemaal vinden: léés! Lees veel. Lees tien keer zoveel als je zelf schrijft. Voor mij is dat echt een conditio sine qua non.

Datum bericht vr 18 december '20