Interview

Marie Bogaert

Marie, da’s onstuimige liefde voor meerstemmigheid in zang. Als muziekdocente doorzwom ze al menig woelig watertje bij WISPER en als zangeres staat ze regelmatig op de planken bij o.a. reggaeband Seekaman en haar eigen groep O Bain Marie.

Marie Bogaert

/ alle wegen leiden naar WISPER – hoe verliep de jouwe?
Als kind was ik nooit de meest gedisciplineerde muziekleerling van de klas, als puber gaf ik er al helemaal de brui aan. In de jazzband van mijn papa laaide de interesse dan toch weer op en dat was meteen de start van een enorme leerperiode. Ook al is jazz niet de meest toegankelijke materie, ik merkte wel dat ik de melodieën snel opnam.Tegelijk was ik toen ook al een grote reggae-fan, maar omdat ik niet de meest zelfzekere zangeres was, schreef ik een zoekertje voor mezelf als backing vocal tijdens mijn studies aan Sint-Lucas.

Zo kwam ik terecht in een groep waarmee ik zowaar op het podium van Couleur Café belandde – nog altijd het grootste podium waar ik in mijn leven heb opgestaan! Via die weg ben ik dan weer in het Gentse circuit gerold, bij de bands waar ik nu nog steeds speel. Meerstemmigheid is me altijd blijven boeien en op die manier leerde ik Indra én WISPER kennen. Lesgeven voor WISPER was op dat moment echt een droom die uitkwam. Nog altijd, trouwens (lacht).

/ je volgde een beeldende opleiding. Zit er ook een beelddocente in jou?
Hmm, ik blijf toch in de eerste plaats een muzikant. Als groepsmens mis ik de interactie die je onder muzikanten hebt in het beeldende vak. Beeld heeft mij ook altijd geboeid, maar op een gegeven moment voelde het alsof ik toch een keuze moest maken. Ik vind het nu al moeilijk om naast mijn lessen tijd vrij te houden voor mijn eigen muzikantenbestaan. Hoewel ik uit mijn lessen ook heel veel inspiratie haal om zelf met muziek bezig te zijn!

/ weet je nog hoe het eraan toeging in de eerste WISPER-cursus die je gaf?
Een zangles voor beginners, die ga ik nooit vergeten. Ook als docent is beeld een heel ander paar mouwen: je geeft een opdracht en gaat vervolgens individueel rond. Een muziekles geven voelt aan als entertainen van begin tot einde, ervoor zorgen dat de energie hoog blijft. In het begin heb ik daar heel intensief voor moeten werken en er zijn ook een paar paniektelefoontjes naar Bart (onze muziekmedewerker, nvdr) aan te pas gekomen (lacht). Maar zoveel jaren later merk ik dat ik de vruchten kan plukken. Nu voel ik de vrijheid om te kunnen improviseren tijdens de les en ben ik zelf niet meer zo gespannen waardoor de vonk van enthousiasme snel overspringt naar mijn cursisten. En dat wordt steeds leuker!

/ wat is de grootste moeilijkheid bij beginnende zangers volgens jou?
Meerstemmigheid! Het vergt veel concentratie om je eigen stem aan te houden en tegelijk naar de rest te luisteren. Ik vind het ook altijd moeilijk als mensen heel theoretische vragen gaan stellen. Zelf werk ik heel erg op gevoel en gehoor, nooit met bladmuziek. Ik denk dat je een heel eind komt door gewoon te luisteren naar het ritme en de melodie, in plaats van jezelf vast te pinnen op een partituur.

/ welk cursusmoment springt eruit in jouw herinnering?
Het meest recente aaaah-moment was tijdens een zangcursus voor gevorderden. Het ging om een heel klein groepje deelnemers en dan heb je op voorhand altijd het risico dat niveau-verschillen roet in het eten strooien. Maar uiteindelijk bleek het een topgroep te zijn waarbij alle deelnemers aan elkaar gewaagd waren. We hebben toen samen één van mijn lievelingsnummers van Donald Byrd gedaan en spontaan nam iedereen op een speelse manier een solootje. Zalig dat die veiligheid in de groep er was om zoiets te kunnen doen, dat iedereen zich zo durfde blootgeven. En het klonk nog eens magisch bovendien.

/ met welke muzikant wil jij weleens de studio induiken?
Marie Daulne van Zap Mama! Ik volgde al een paar workshops bij haar en vind haar aanpak ongelooflijk inspirerend. Ook haar muziek is een grote inspiratie voor mij. Mensen zeggen soms dat O Bain Marie hen aan Zap Mama doet denken: een groter compliment kan je mij niet geven. Marie Daulne heeft een heel interessante, onderzoekende houding waarbij ze verschillende invloeden in haar eigen muziek meeneemt. En ze steekt een heel eigenzinnige speelsheid in het ritme en de melodieën van haar stem-arrangementen. Voor mij is zij de Queen der meerstemmigheid!

/ waar haal jij je eigen muzikale inspiratie vandaan?
Door naar concerten te gaan en muziek te verkennen op Spotify, maar zeker ook door de interacties op repetities en met mijn cursisten! Vaak is de nummerkeuze van mijn leerlingen iets dat mijn eigen muzikale horizon verbreedt: ik leer artiesten en songs kennen die ik uit mezelf nooit zou beluisteren. Elke leerling heeft ook een andere maniere van zingen en een eigen stemgeluid, daar haal ik ook heel veel input uit voor mezelf.

Datum bericht vr 18 december '20