Is de liefde voor het woord iets dat je al van jongs af aan meeneemt?
Ja, maar het heeft even geduurd voor ik er ook echt iets mee deed. En ook voor ik er goed in werd (lacht). Tijdens mijn eerste performance vergat ik van de zenuwen zelfs mijn tekst terwijl ik hem gewoon mocht vasthouden. Maar ik heb sindsdien veel kansen gekregen, workshops gevolgd en inspirerende mensen ontmoet. Daardoor ben ik blijven schrijven en performen en heb ik sinds dat moeilijke debuut toch al heel wat bereikt waar ik blij mee ben.
Vanwaar de naam Stille Stem?
Mijn allereerste tekst was een soort van monoloog aan mezelf. Ik wist nog niet goed waaronder ik daarmee naar buiten wou komen en koos toen voor de Stille Stem. Pas jaren later besefte ik dat het woord nadenken in het Twi, mijn moedertaal, letterlijk betekent: luisteren naar de stille stem. Dat deed het voor mij helemaal kloppen. De lading van de naam zit in het verhaal van iemand die heel zelfreflectief is en veel nadenkt. Soms teveel (lacht).
Je schrijft zowel in het Engels als in het Nederlands. Is dat verwarrend?
Eerder aanvullend. Door beide talen te gebruiken geef ik mezelf vollediger weer, kan ik me genuanceerder uitdrukken, heb ik meer mogelijkheden om te spelen met woorden. Vaak switch ik in dezelfde tekst zelfs van taal zonder dat ik het zelf besef.
Wat betekent je podcast voor jou? Hoe kom je aan je onderwerpen?
De afleveringen vertrekken vaak vanuit boeken die ik gelezen heb. Met dat boek als gesprekspartner zoek ik naar de toepasbaarheid ervan op een mensenleven. Ik kies voor werken die mijn denken zelf vormden en transformeerden: dat effect wil ik graag delen. Ik vind het een leuk idee dat dit mijn nalatenschap wordt, iets waarmee ik de inzichten die ik zelf verzameld heb, kan meegeven. In eerste instantie aan mijn kinderen, maar ik durf te denken dat er daarnaast ook andere mensen baat bij hebben.
Heb je inhoudelijke stokpaardjes, onderwerpen waar je in je teksten vaak naar teruggrijpt?
Het eerste waar ik aan denk is identiteit. Als je zoals ik ergens woont waar je niet geworteld bent, dan ervaar je het leven sowieso anders. Maar daardoor kan je je ook verliezen in een identiteit en denken dat iedereen je moet behandelen vanuit dat referentiekader. Ik hecht veel belang aan het bewustzijn daarvan, en ook om je daar op tijd en stond van te kunnen loskoppelen.
Mijn andere thema’s zijn even aanwezig, maar benoem ik misschien wat minder expliciet. Dat gaat dan over die zelfreflectie en geestelijke gezondheid, stilstaan bij wie je bent en waarom je dingen doet. Het gaat om zorg dragen voor hoe je denkt, maar ook over fantasie, verbeelding en geloof onder woorden brengen. Dieren communiceren ook, maar de mens is het enige pratende wezen op deze planeet. Ik ben ervan overtuigd dat dat niet zomaar zo is.
Spoken word heeft volgens mij een enorme anti-polariserende kracht die harmonie creëert tussen tegenstrijdige meningen. Je kan het radicaal oneens zijn met iemand, maar je kan niets hebben tegen iemand die zich eerlijk uitdrukt en zegt wat die voelt.
Je geeft momenteel bij WISPER een workshop rond identiteit en gender. Wat verwacht je daarvan?
Ik hoop vooral op een open ruimte waarin alle gedachten en meningen een plaats kunnen krijgen. En dan bedoel ik ook de minder populaire meningen. In een debat heb je altijd verschillende perspectieven nodig om je eindconclusie te vormen. Spoken word heeft volgens mij een enorme anti-polariserende kracht die harmonie creëert tussen tegenstrijdige meningen. Je kan het radicaal oneens zijn met iemand, maar je kan niets hebben tegen iemand die zich eerlijk uitdrukt en zegt wat die voelt.
Waarom denk je dat er zoveel openheid heerst in de spoken word wereld?
Voor mij is spoken word een kunstvorm waarmee ik kan tonen wie ik ben vanbinnen, waarmee ik mijn identiteit – die niet losstaat van maar wel méér is dan mijn uiterlijke kenmerken – kan uitdrukken. Dat heeft niets te maken met de vrijheid van het format, want uiteindelijk leg je jezelf toch nog altijd regels op over wat je zegt en niet zegt. Het is meer iets intuïtief, een gevoel: in deze context kan ik mij uiten zonder veroordeeld te worden.
Slam poetry is vaak maatschappijkritisch getint – jij omschrijft je teksten eerder als filosofisch. Een bewuste keuze?
Ja. Ik wil een boodschap brengen die de actualiteit overstijgt. Natuurlijk is maatschappijkritiek daarin nooit helemaal afwezig, maar ik maak er bewust niet mijn hoofdfocus van. En dat heeft niet alleen te maken met die zoektocht naar tijdloosheid. Maatschappijkritiek houdt vaak ook veel verontwaardiging in. Ik begrijp en deel die boosheid wel, maar zoek altijd naar manieren om mijn stem in te zetten ter bevordering van het evenwicht in de dialoog. Ik denk dat spoken word een enorme verbindende kracht heeft, maar het is ook wel zo dat het wereldje vooral nog veel eensgezinden telt rond de thema’s die aan bod komen. Het zou een mooie tweede stap zijn als tegenstrijdige meningen in die context van respect en niet-oordelen ook een plaats zouden kunnen krijgen.
Heb je een boodschap voor beginnende slam poets?
Twijfel niet om in te schrijven voor een workshop. Zie het als een investering in jezelf, in je persoonlijke groei en mentale toestand. Spoken word heeft zo’n therapeutisch effect dat het een wondermiddel zou zijn als het in pilvorm bestond (lacht).
Welke slam poet wil je tippen aan de lezers?
Ik ben niet zo’n fan van namedropping. Mijn tip: zoek naar slam poetry op YouTube, misschien met een land erbij, en begin gewoon te kijken. Elke slam poet brengt een eigen waarheid onder woorden en daarnaar luisteren kan je altijd iets bijleren of inspireren, zelfs als je de taal niet verstaat.
Nieuwsgierig naar méér na het lezen van dit interview?
