Interview

Tchi-Ann Liu

Als danseres en muzikante onderzoekt ze hoe klank en beweging kunnen samensmelten op een podium. Dans omschrijft ze als eerlijk luisteren naar wat je lichaam te zeggen heeft en een medium kunnen zijn voor iets dat groter is dan je eigen kunnen.

Tchi Ann Liu

/ je volgde eerst een muziek- en vervolgens een dansopleiding aan het conservatorium. Vanwaar die keuzes?
Als jong kind had ik al een fascinatie voor zowel klank als beweging. Die kreeg vorm door te zingen, viool te spelen en te dansen. Doorheen de jaren die volgden, hielpen deze kunsten me om uiting te geven aan de creativiteit die ik binnenin voelde borrelen. Later besloot ik naar het conservatorium te gaan om me verder te ontwikkelen in het vioolspel en na een aantal jaren maakte ik de ommezwaai naar een hedendaagse dansopleiding.

Die overstap werd grotendeels bepaald door een chronische schouderblessure die ik had opgelopen bij het viool spelen. Perfectionisme had me tot het uiterste gedreven en ik zocht naar een manier om mijn lichaam te bevrijden van alle spanning die ik erin had opgeslagen. Dansen creëerde ruimte om te helen. Het leerde me zacht te zijn en ik ontwikkelde langzaamaan een bewegingstaal waarin ik mijn mogelijkheden en limieten respecteer.

Intussen heeft het vioolspel een nieuwe plek gekregen in mijn onderzoek, waarbij beweging de sleutel is naar ontspannen musiceren.

/ zit er in dat traject een persoon of uitspraak die je zal bijblijven?
Een paar jaar geleden sprak een vrouw me aan na een solovoorstelling. Ze zei: “Dank je, ik heb veel geleerd vanavond.” Waarop ik antwoordde: “Ik ook.” Op dat moment begrepen we geloof ik allebei waarnaar ze refereerde: de intentie om als danser een medium te zijn. Om je dansende lichaam te zien als een instrument dat iets weergeeft dat veel groter is dan je eigen kunnen. Op dat moment besefte ik: dit is de essentie van wat ik doe.

/ hoe verhouden muziek en dans zich tot elkaar in jouw eigen maakprocessen?
Momenteel ben ik in een fase waarin ik ze letterlijk probeer te combineren, door al musicerend te dansen. Voorheen heb ik in samenwerking met Thomas Jillings een instrument gecreëerd dat het 'Tchiorgel' heet, waarvan de tonen van het keyboard mijn stemgeluid doen weerklinken. Op basis van dat instrument is er een voorstelling ontstaan, waarbij lichaam en klank één organisme vormen.

/ je focust als docente op authenticiteit in beweging. Wat bedoel je daar juist mee?
Eerlijk luisteren naar wat je lichaam te zeggen heeft en met die intentie bewegen.

/ kan iedereen leren dansen volgens jou?
Ja. Vanuit een oprecht verlangen om te dansen en vooral: door het oordeel over onszelf en anderen te durven loslaten, komt het potentieel in ieder van ons al snel bovendrijven.

/ heb je als docente een favoriet cursusmoment?
Elk moment dat ontstaat vanuit connectie. Dat cursisten helemaal zichzelf durven zijn en hun creativiteit kunnen kanaliseren en uiten. Wanneer mensen hun eigen materiaal kunnen en druven tonen en blij zijn met hetgeen ze net gedeeld hebben.

/ met welke danser/choreograaf zou je graag eens samenwerken?
Op dit moment ben ik eigenlijk meer aangetrokken tot een samenwerking met een muzikant, namelijk Kieran Hebden, de man achter Four Tet. Zijn muziek inspireert me enorm en het lijkt me fantastisch samen te kunnen zitten en ideeën uit te wisselen.

/ met welke projecten ben je op dit moment zelf bezig?
Ik heb net anderhalf jaar reizen en werken in het buitenland achter de rug, waarbij ik het Belgische danslandschap even achter me heb gelaten. Op dit moment neem ik dus vooral de tijd om me te heroriënteren. Onlangs startte ik met een onderzoek waarbij vioolspel, zang en dans één geheel vormen in hetzelfde lichaam. En ik kijk uit naar de projecten die het komende jaar vorm zullen krijgen …

Datum bericht wo 10 februari '21