Ans zette al menige paraaf op de aanwezigheidslijsten van onze impro- en schrijfcursussen. Ze werkt in de audiovisuele sector en besteedt daarnaast elk kruimeltje vrije tijd aan schrijven, improvisatietheater en vrijwilligerswerk als productie- en communicatiemedewerker in de wereld van theater en performancekunst. Klap op de artistieke vuurpijl: in 2017 debuteerde ze met haar roman: Je mag ook huilen.
/ Hoe kwam je bij WISPER terecht?
Ik studeerde aan het RITCS en had daar moeite met het overbrengen van gevoelens op commando. Een vriendin spoorde me aan om samen een cursus improvisatietheater te volgen. Het was meteen raak en al snel stapelden de cursussen zich op. Na mijn studies liet ik impro even rusten. Tien jaar later ontdekte ik dat Leen weer een workshop gaf dicht bij mijn woonplaats en de beslissing was snel gemaakt!
Naast improvisatietheater volgde ik verschillende schrijfcursussen. Ik kon altijd creatieve schrijftips gebruiken, ook al heb ik een diploma journalistiek op zak. Ondertussen heb ik mijn drive en stijl gevonden, maar voor feedback en contact met andere schrijvers blijf ik toch graag terugkomen.
/ Wie hielp je artistieke uitspattingen vorm te geven?
Leen en Charlotte van improvisatie, maar ook Katlijn stimuleerden me tot loslaten en leven met je ogen wijd open. Joke leerde me mijn eigen stem als schrijver kennen en bij Barbara optimaliseerde ik mijn columns. De liefde voor monologen en poëzie pikte ik op tijdens de cursussen met David.
Maar het meest heb ik toch aan mijn medecursisten gehad. Ze verruimden mijn blik met hun feedback en door me te tonen hoe zij dingen aanpakken. Doorheen een cursus werk je samen aan iets en stel je je een beetje open voor elkaar. Dat schept toch ergens een band. Bij meerdere medecursisten kan ik zelfs spreken van echte vriendschappen.
/ Welke goede raad houd je nog steeds in het achterhoofd?
Joke en haar Niet opgeven he Ans! Leen leerde me met een open blik en veel goesting naar onbekende dingen en situaties kijken. Impro en theater komen misschien wel uit jezelf, maar als je niet naar je medespelers kijkt, geraak je niet ver. Dat is volgens mij trouwens ook volledig op het echte leven van toepassing.
/ Welke artistieke paden liggen er misschien nog in het verschiet?
Iets met zang voor publiek, omdat zingen zalig is. Maar dat durf ik op dit moment nog niet alleen. En al zeker niet voor een publiek! Maar wie weet, ooit ...