Oona Van Aken

/ hoe heeft de dansmicrobe zich bij jou ontwikkeld?
Op achtjarige leeftijd stond ik in mijn allereerste balletles, in het middelbaar maakte ik dan de overstap naar een semi-professionele opleiding hedendaage dans aan de kunsthumaniora in Lier. Dat leidde tot een studie dans en performance aan de Salzburg Experimental Academy of Dance in Oostenrijk. Daarna haalde ik een master in Theaterwetenschappen aan de Universiteit Gent en heb ik nog twee jaar gewerkt als communicatiemedewerker in de kunstensector. Maar dan besloot ik toch om volledig voor dans te gaan. Sinds 2018 ben ik freelance actief als danser en (dans)docente.

/ welke invloeden draag je nog met je mee uit dat leertraject?
Die van docenten als Libby Farr (klassieke dans) en Matej Kejzar (hedendaagse dans). Allebei hebben ze oog voor de complexiteit maar ook voor de efficiëntie van het bewegende lichaam. Ze proberen dit voor hun dansstudenten voelbaar te maken door “simpele” oefeningen aan te reiken die vaak lange tijd herhaald worden en waarbij je in de diepte van je eigen lichaam kan duiken. Ze proberen bewegingsprincipes voelbaar te maken, eerder dan zomaar een bepaalde danstaal aan te leren. Die werkwijze inspireert me tot op vandaag!

/ zit er een rode draad in je eigen danscreaties?
De gedachte van de danser-als-beeldhouwer-in-de-ruimte steekt vaak de kop op tijdens mijn lessen en ook in werk dat ik zelf maak. Wanneer ik dans voel ik steeds ook de ruimte rondom mij, de zwaartekracht, hoor ik de muziek, kijk ik naar andere dansers en ga ik in uitwisseling. Als danser modelleer ik niet alleen mijn eigen lichaam, maar geef ik ook mee vorm aan de ruimte en kan ik impulsen geven en ontvangen van de andere dansers. Niet zozeer een rode draad, wel een boeiende onderliggende gedachte!

/ waar ben je nu zelf mee bezig als danser?
Momenteel dans ik voor choreografe Maya M. Carroll en haar collectief The Instrument. We werken aan de danssolo Encapsulation, die in januari 2020 in première gaat in Berlijn. Voor ONT MOET, een initiatief van choreografe Nelle Hens, maakte ik al mee de eerste voorstelling, Nobody. Het vervolg, No Body, is op dit moment volop in ontwikkeling. Ik timmer ook aan mijn eigen dansstuk: Rough Magic. Daarnaast zijn er uiteraard veel opdrachten als docent en ga ik ook langzaam van start als massagetherapeut, een nieuw luikje binnen mijn parcours.

/ welke samenwerking staat er nog te blinken op jouw wishlist?
Dat is zonder twijfel met de choreograaf/theatermaker/beeldend kunstenaar Josef Nadj. Wanneer ik zijn werk ervaar, word ik altijd geraakt. Ik kan het nooit in woorden vatten maar hij maakt dingen die bij mij altijd met een enorme impact binnenkomen. Alleen al daarom zou ik er graag zelf eens deel van uitmaken.

/ wat vind je het moeilijkste aan danscursus geven?
Mensen leren vaak op verschillende manieren. Sommigen vinden heel complexe trainingen uitdagend en anderen vinden dan weer uitdaging in simpele oefeningen waar ze diep kunnen induiken. Een goede balans vinden is dan de grootste uitdaging. Maar als het lukt en ik zie bij iemand een stukje info letterlijk op z’n plek vallen, zowel op lichamelijk als op zintuigelijk niveau … Dat zijn fantastische momenten.

/ kan iedereen leren dansen volgens jou?
Absoluut! Soms zitten we wat ingekapseld in ons lichaam, maar ik ben ervan overtuigd dat het een kwestie is van losmaken. En met wat muziek erbij kan iedereen zijn weg vinden als danser.

/ hoe ziet de WISPER-cursus van jouw wildste dromen eruit?
Mocht ik carte blanche krijgen, dan kies ik resoluut voor een bodywork/dansweek in het zonnige zuiden van Frankrijk. De ochtendlessen zouden dan Vijana Yoga (door Nelle Hens) en/of Klein Technique lessen (gegeven door de Duitse docente/choreografe Hanna Hegenscheidt) kunnen zijn. Die bevatten uitstekende technieken om het dansende lichaam te openen en zo alle schatten die erin verborgen liggen te kunnen opdiepen. En in de namiddag mag Maya M. Carroll in actie komen om dat open en dansende lichaam te lanceren!